Στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο τίποτα δεν μένει σε ησυχια… Από τη μια στις εστίες άνοιξε και πάλι το θέμα των ενοικίων, ζητωντας από τους αλλοδαπους φοιτητές εκβιαστικά αναδρομικά ενοίκια ενώ βγήκε στο φως ο Εσωτερικός Κανονισμός των Εστιών. Από την άλλη η ΝΔ επιλέγει τη συγκυρία αυτή για να φέρει στο φώς της δημοσιότητας τον Πρότυπο Εσωτερικό Κανονισμό, ο οποίος συγκεφαλαιώνει διάφορες πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Πως συνδέονται όλα αυτά;;;Προφανώς αφού και οι δύο κανονισμοί στοχεύουν (εκτος των άλλων) στην κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας.
Οσον αφορά τo χώρο των εστιών πέρα από τα αναδρομικά ενοικία από καιρό σε καιρό έχουν ζητήσει διάφορων μορφών εγγυήσεων. Το ζήτημα όμως δεν είναι ποσοτικό δηλαδή αν η εγγυηση θα είναι 5 ή 50 ευρώ αλλά ιδεολογικό, από τη στιγμή που θα εγχαράσσει στους οικοτρόφους λογικές ανταποδοτικότητας. Πέρα από αυτό σε αρκετές εστίες ζητούνται αναλυτικές βαθμολογίες ,κάτι που σε συνδυασμό με τα ενοίκια, καταργεί τα κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια εισαγωγής των οικοτρόφων και τα μετατρέπει σε ιδιοοικονομικά και ανταποδοτικά.
Επειδή όμως ο χώρος των εστιών δεν αποτελεί μια γυάλινη γυάλα που μας προστατεύει από όσα συμβαίνουν έξω από αυτή, σαν φοιτητές μας αφορά όλους ο Προτυπος Εσωτερικός Κανονισμός(ΠΕΚΛ) σε συνδυασμό με το 4ετη επιχειρησιακά προγράμματα ο οποίος συνοπτικά στοχέυει:
Όσον αφορά την φοιτητική μέριμνα η συνταγματικά κατοχυρωμένη υποχρέωση της πολιτείας για παροχή δωρεάν σίτισης, στέγασης, φοίτησης, βιβλίων σε όλους τους φοιτητές μετακυλίεται στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού, στους ίδιους οι οποίοι καλούνται να να πληρώσουν για τις ανάγκες τους παίρνοντας ένα δάνειο το οποίο θα το αποπληρώνουν μετά το τέλος το σπουδών τους με επαχθείς βέβαια όρους ή προσφέροντας ανταποδοτικές υποτροφίες, που αντιστοιχούν σε 40 ωρες μηνιαίως σε εστίες, βιβλιοθήκες, εστιατόρια κτλ. Αφού λοιπόν ο κανονισμός αυτός νομιμοποιεί την περικοπή των δημοσίων δαπανών για την εκπαίδευση, καθώς επίσης και την έλλειψη εστιών και την ικανότητα σίτισης για όλους τους φοιτητές, έρχεται τώρα να δημιουργήσει την πλασματική ανάγκη στους ίδιους τους φοιτητές να δανειστούν ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν. Με τις αναταποδοτικές υποτροφίες ο φοιτητής μαθαίνει να δουλεύει σε καθεστώς μαύρης εργασίας ενώ παράλληλα του δημιουργείται η αίσθηση της προσφοράς για να του παρέχονται τα αυτονόητα και τελικά αποτελεί από φοιτητής ένα ευέλικτο-φηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό.
Ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός λειτουγείας προβλέπει και την ύπαρξη πιστωτικών μονάδων , το άρθροισμα των οποίων θα ορίζει το πτυχίο . Οι πιστωικές μονάδες αποτελούν επισής αιχμή του νόμου της αξιολόγησης και με τον ατομικό φάκελο δεξιοτήτων οδηγούν στην διάσπαση και την εξατομίκευση των πτυχίων μας δηλαδή στη μη δυνατότητα να αναπτύσσουμε συλλογικούς αγώνες και στο να οδηγούμαστε στην ατομική διαπραγμάτευση η οποία δεν γίνεται και με τους καλύτερους όρους.
Τέλος με τα τετραετή επιχειρησιακά προγράμματα ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ & ΔΩΡΕΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ της ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ένα δικαίωμα που κατακτηθηκε με αγώνες του λαού και της νεολαίας εδώ και τόσα χρόνια. Τα πανεπιστήμια θα λαμβάνουν ανάλογη χρηματοδότηση με την κατάταξη που θα έχουν από το νόμο της αξιολόγησης αλλά και ανάλογη διαφόρων συντελεστών (π.χ. Ιατρική 4, Πολυτεχνείο 1,7) ενώ θα οδηγούνται στην αναζήτηση κονδυλίων από διάφορους φορείς. Έτσι η χρηματοδότηση κατευθύνεται στα ερευνητικα, τα οποία προσφέρουν κέρδος, και όχι στη φοιτητική μέριμνα και στις φοιτητικές ανάγκες.
Η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη από την πεπατημένη: το δρόμο τον έδειξε με τον πιο τρανό τρόπο το κίνημα των δύο προηγούμενων ετών…
Σαν σύλλογος, λοιπόν, πρέπει να πάρουμε θέση ενάντια στον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό και στο νέο Νόμο Πλαίσιο.
Πρέπει όμως να συνεχίσουμε τον αγώνα που δίνουμε τόσο καιρό ΕΝΑΝΤΙΑ στα ΕΝΟΙΚΙΑ γι’αυτό…
Οσον αφορά τo χώρο των εστιών πέρα από τα αναδρομικά ενοικία από καιρό σε καιρό έχουν ζητήσει διάφορων μορφών εγγυήσεων. Το ζήτημα όμως δεν είναι ποσοτικό δηλαδή αν η εγγυηση θα είναι 5 ή 50 ευρώ αλλά ιδεολογικό, από τη στιγμή που θα εγχαράσσει στους οικοτρόφους λογικές ανταποδοτικότητας. Πέρα από αυτό σε αρκετές εστίες ζητούνται αναλυτικές βαθμολογίες ,κάτι που σε συνδυασμό με τα ενοίκια, καταργεί τα κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια εισαγωγής των οικοτρόφων και τα μετατρέπει σε ιδιοοικονομικά και ανταποδοτικά.
Επειδή όμως ο χώρος των εστιών δεν αποτελεί μια γυάλινη γυάλα που μας προστατεύει από όσα συμβαίνουν έξω από αυτή, σαν φοιτητές μας αφορά όλους ο Προτυπος Εσωτερικός Κανονισμός(ΠΕΚΛ) σε συνδυασμό με το 4ετη επιχειρησιακά προγράμματα ο οποίος συνοπτικά στοχέυει:
- Στην αυταρχικοποίηση του Παν/μίου
- Στην εντατικοποίηση και σκλήρυνση του τρόπου σπουδών (αλυσίδες, προαπαιτούμενα)
- Στην πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος(πειθαρχικά διαγραφές)
- Στην μείωση της χρηματοδότησης-μείωση των φοιτητικών παροχών- εισαγωγη ανταποδοτικών και ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων (ανταποδοτικές υποτροφίες-δάνεια-βιβλια…)
- Στην εφαρμογή του νόμου της αξιολόγησης-διάσπαση πτυχίων
Όσον αφορά την φοιτητική μέριμνα η συνταγματικά κατοχυρωμένη υποχρέωση της πολιτείας για παροχή δωρεάν σίτισης, στέγασης, φοίτησης, βιβλίων σε όλους τους φοιτητές μετακυλίεται στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού, στους ίδιους οι οποίοι καλούνται να να πληρώσουν για τις ανάγκες τους παίρνοντας ένα δάνειο το οποίο θα το αποπληρώνουν μετά το τέλος το σπουδών τους με επαχθείς βέβαια όρους ή προσφέροντας ανταποδοτικές υποτροφίες, που αντιστοιχούν σε 40 ωρες μηνιαίως σε εστίες, βιβλιοθήκες, εστιατόρια κτλ. Αφού λοιπόν ο κανονισμός αυτός νομιμοποιεί την περικοπή των δημοσίων δαπανών για την εκπαίδευση, καθώς επίσης και την έλλειψη εστιών και την ικανότητα σίτισης για όλους τους φοιτητές, έρχεται τώρα να δημιουργήσει την πλασματική ανάγκη στους ίδιους τους φοιτητές να δανειστούν ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν. Με τις αναταποδοτικές υποτροφίες ο φοιτητής μαθαίνει να δουλεύει σε καθεστώς μαύρης εργασίας ενώ παράλληλα του δημιουργείται η αίσθηση της προσφοράς για να του παρέχονται τα αυτονόητα και τελικά αποτελεί από φοιτητής ένα ευέλικτο-φηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό.
Ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός λειτουγείας προβλέπει και την ύπαρξη πιστωτικών μονάδων , το άρθροισμα των οποίων θα ορίζει το πτυχίο . Οι πιστωικές μονάδες αποτελούν επισής αιχμή του νόμου της αξιολόγησης και με τον ατομικό φάκελο δεξιοτήτων οδηγούν στην διάσπαση και την εξατομίκευση των πτυχίων μας δηλαδή στη μη δυνατότητα να αναπτύσσουμε συλλογικούς αγώνες και στο να οδηγούμαστε στην ατομική διαπραγμάτευση η οποία δεν γίνεται και με τους καλύτερους όρους.
Τέλος με τα τετραετή επιχειρησιακά προγράμματα ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ & ΔΩΡΕΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ της ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ένα δικαίωμα που κατακτηθηκε με αγώνες του λαού και της νεολαίας εδώ και τόσα χρόνια. Τα πανεπιστήμια θα λαμβάνουν ανάλογη χρηματοδότηση με την κατάταξη που θα έχουν από το νόμο της αξιολόγησης αλλά και ανάλογη διαφόρων συντελεστών (π.χ. Ιατρική 4, Πολυτεχνείο 1,7) ενώ θα οδηγούνται στην αναζήτηση κονδυλίων από διάφορους φορείς. Έτσι η χρηματοδότηση κατευθύνεται στα ερευνητικα, τα οποία προσφέρουν κέρδος, και όχι στη φοιτητική μέριμνα και στις φοιτητικές ανάγκες.
Η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη από την πεπατημένη: το δρόμο τον έδειξε με τον πιο τρανό τρόπο το κίνημα των δύο προηγούμενων ετών…
Σαν σύλλογος, λοιπόν, πρέπει να πάρουμε θέση ενάντια στον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό και στο νέο Νόμο Πλαίσιο.
Πρέπει όμως να συνεχίσουμε τον αγώνα που δίνουμε τόσο καιρό ΕΝΑΝΤΙΑ στα ΕΝΟΙΚΙΑ γι’αυτό…
